بیوگرافی شهرزاد مظفر مربی فوتسال و همسرش + عکس های ورزشی و افتخارات

بیوگرافی شهرزاد مظفر مربی فوتسال و همسرش + عکس های ورزشی و افتخارات را با هم در بیوگرافی ورزشکاران مشاهده میکنیم.

بیوگرافی شهرزاد مظفر

بیوگرافی شهرزاد مظفر ورزشکار زن فوتسال در سال ۱۳۴۹ دیده به جهان گشوده است

و از ده سال پیش در تیم ملی عضور بوده و سوابق خوبی دارد و به ورزش علاقه شدیدی داشت و در زمانی که ایشان بازی میکردند

هنوز فوتسال راه اندازی و در ایران وجود نداشت وی والیبال بازی میکرد

و سابقه ی بازی در تیم ملی والیبال را نیز دارد و بعد ها که فوتبال سالن ی دایر شد بعد از آن هم در کلاس‌های مربیگری شرکت کرد و به مربیگری در فوتبال و بازیکن فوتسال روی آورد.

عکس های شهرزاد مظفر

شاید بزرگ‌ترین مانع نابرابری امکانات و منابع مالی باشد.

به هر حال وقتی که توزیع عادلانه نیست، دود این ناعادلانه بودن به چشم همه ورزشکاران خانم می‌رود.

مساله منابع مالی و تفکیک امکانات برای بانوان همیشه شرایط خوبی نداشته و ناعادلانه بوده است.

زندگینامه شهرزاد مظفر فوتبال

ایشان کارشناس ارشد روان‌شناسی ورزش هست و تدریس هم می‌کند .

علاقه و تفریح

هنر تعریف وسیعی دارید. فیلم دیدن را خیلی دوست دارد و از تفریخاتش است و البته من خودش هنرمند نیست و استعدادش را هم ندارد. اما مشارکت در کار هنری را دوست داد.

اهداف از زبان شهرزاد مظفر

من به خیلی از هدف‌هایم رسیده‌ام، اما هنوز خیلی چیزهای دیگر مانده است.

اهداف هیچ‌وقت تمام نمی‌شوند. هر وقت به چیزی می‌رسی یک هدف دیگر برایت به‌وجود می‌آید. اگر اهداف تمام شود انسان هم تمام می‌شود و بهانه‌ای برای زندگی ندارد. من همچنان اهدافی دارم که می‌خواهم به آنها برسم.

ازدواج و عکس همسرش

شهرزاد مظفر مجرد است و هنوز وارد زندگی مشترک نشده است و به محض خبر هایی در اینجا به روزرسانی میکنیم.

سرمربی فوتسال بانوان ایران

او تیم ملی را ساخت، برای قهرمانی آماده‌اش کرد و بزرگ‌ترین بازیکنان استقلال زیر نظر او تربیت شدند.

تیم ملی فوتسال نخستین بار با او به جام جهانی رفت و در آسیا طعم مقام‌آوری را چشید.

این اتفاق سال ۲۰۱۲ در رقابت‌های داخل سالن کره جنوبی افتاد و تیم ملی فوتسال موفق شد نایب‌قهرمان آسیا شود.

همه نخستین‌ها با او بود. شهرزاد مظفر را باید بیشتر شناخت. او شایسته این است که به اندازه مربیان لیگ برتر مردان مورد توجه قرار بگیرد

به شرط آن‌که این توجه در راستای پیشرفت برای او باشد، نه دامن‌ زدن به اختلافات او با دیگر همکارانش.